nickynaarazie.reismee.nl

Gibbon Project Mae Sot

Alweer meer dan een week geleden kwam ik aan op het Gibbon project in Mae Sot. Pharanee Deters haalde me op van het station. Pharanee is een Thaise vrouw van 74 die in 1991 met haar Amerikaanse echtgenoot William Deters van de VS naar Thailand verhuisde. Ze had met haar man 20 jaar in de VS gewoond en voor hun pensioen besloten ze een boerderij in West-Thailand, vlakbij de grens met Birma, te kopen. De boerderij noemden ze Highland Farm. Pharanee en William kwamen daar dus om met pensioen te gaan, maar toen op een dag een jager met een babygibbon voor de deur stond konden ze hem niet afwijzen. De jager had haar moeder uit de boom geschoten (voor het vlees), maar wat er dan vaak gebeurt is dat de baby ook de boom uitkomt om bij zijn moeder te blijven. De babygibbon wordt dan vaak gevangen genomen en als huisdier gehouden.

De babygibbon, een vrouwtje genaamd Chester dat nu nog steeds op de farm woont, was de eerste van de nu 68 Gibbons die hier leven. Door de jaren heen kwamen hier Makaak aapjes bij, een beer, een wolf en een heleboel andere dieren.

In 2001 werd de boerderij getroffen door een tragedie. Een boze ex-werknemer vermoordde meneer Deters, samen met alle aanwezige werknemers en een baby van een van de werknemers. Pharanee, die op dat moment niet aanwezig was, is na de moorden dapper doorgegaan en heeft de farm gemaakt tot wat hij nu is, een plek waar mensen het hele jaar door komen om te helpen en iedereen, dier of mens, zich thuisvoelt.

Pharanee is een hele lieve en grappige vrouw. Ze kan heel leuk verhalen vertellen en je kan met van alles bij haar terecht. Maar als ze aan het werk is, is ze serieus en verwacht ze dat je hard werkt en interesse toont.

Het is logisch dat ze verwacht dat je hard werkt, want ze hebben alle hulp die ze kunnen krijgen nodig. Ze heeft op dit moment 5 mensen in dienst, en dat is niet genoeg om voor alle dieren te zorgen. Daarnaast heeft ze vrijwilligers nodig omdat zij geld betalen om hier te zijn en dat geld heeft ze hard nodig, want het voedsel en medicijnen voor de dieren kost enorm veel geld. En dan komt daar ook nog eens bij dat sinds dit jaar ze geen financiële steun meer krijgt van IPPL (International Primate Protection League). IPPL kwam erachter dat sommige Gibbons baby's met elkaar hadden gekregen. Je zou zeggen dat dit juist een goed ding is, want Gibbons zijn in de natuur bijna uitgestorven, en dat zou hiermee juist voorkomen worden. IPPL dacht hier anders over en zette per direct de financiële steun van €100.000 per jaar stop. Dus, ieder beetje helpt!

Het werk is zwaar, maar als je je beseft waar voor je het doet maakt het het meer dan dubbel zo veel waard. De dag begint met wakker worden, wat tussen 5:30 en 6:30 gebeurt want dan worden de Gibbons wakker en beginnen ze te schreeuwen. Na het wakker worden moet het eten worden klaargemaakt. Dat betekent ongeveer 5 soorten groenten en fruit wassen en snijden. Er is eten nodig voor ongeveer 90 dieren, dus dat is een heleboel eten wat er per dag doorheen gaat. Per maal worden er ongeveer 2 wasmanden aan fruit en andere groenten verbruikt en 2 wasmanden met sla.

Na het eten bereiden wordt het aan de dieren gegeven. Elke aap heeft een bakje aan zijn kooi, dus wordt het daar gewoon ingegooid. De meeste apen zijn heel braaf, dus hoef je niet bang voor ze te zijn. Sommige zijn echter heel ondeugend of gemeen en als je niet oppast zullen ze je bijten, krabben of grijpen. Zelf heb ik het nog maar 1 keer gemaakt, toen ik een stukje komkommer opraapte en een van de Makaak apen me in mijn haar greep. Dat was wel even schrikken, maar het deed gelukkig geen pijn en het viel wel te verwachten omdat ik mijn hoofd bij de kooi hield. Als je dat doet denken ze namelijk dat je wil spelen en grijpen ze je ongetwijfeld!

Na het eten geven moeten alle bakjes worden schoongemaakt en moet er worden geveegd. En dan eindelijk om 9:00 ontbijten, dan heb ik altijd zo veel honger. Daarna de kooien schoonmaken, even vrije tijd, dan lunch voor de dieren en daarna lunch voor onszelf. En dan hebben we alweer een paar uur vrij totdat we het avondeten voor de dieren klaar moeten maken. Dat is wel fijn, want je kan in die tijd lekker op je kamer chillen of naar de Gibbons gaan. Emily, een Amerikaans meisje dat hier ook vrijwilligerswerk doet, is zelfs Thais aan het leren.

Na het avondeten van de Gibbons is het werken eigenlijk al voorbij. De apen gaan al rond 17:00 slapen, dus daarna heb je ook geen last meer van het geschreeuw.

Het leukste deel van de dag is vlak voor het avondeten. Dan mogen namelijk de baby Gibbons in de woonkamer van Pharanees huis spelen. Dat is zo schattig! Ze klimmen overal op, springen van hot naar her en maken koprollen over de grond. Wat ze nog schattiger maakt is dat ze luiers aan moeten en een soms een speen dragen, dan smelt je echt!

Elke dag is ongeveer hetzelfde zoals ik hierboven beschreef. Af en toe gaan we voor de lunch naar een ander dorp, of gaan we met Pharanee mee boodschappen doen voor de dieren. Soms vind ik het wel vermoeiend om elke dag hetzelfde te moeten doen. Maar uiteindelijk is geen enkele dag hetzelfde. Eergisteren bijvoorbeeld is er een nieuw aapje aangekomen, en soms komen er bezoekers langs.

Ik zit hier nu meer dan een week en heb nog iets meer dan week te gaan. Ik zal in mijn volgende post wat meer vertellen over de aapjes en hun persoonlijke verhalen en over de mensen hier (vooral Robyn, een van de medevrijwilligers... bereid je maar voor).

Tot snel!

Liefs Nicky

Reacties

Reacties

Mieke

Lieverd,

Wat een prachtige verhalen heb je! En wat triest dat Pharanee zo moet knokken voor haar bestaan en dat van de aapjes....Begrijp nu waar de uitdrukking 'go ape' vandaan komt...
Kijk nu al uit naar je volgende blog!
Liefs, mama

Joke

Ha Nicky, je schrijft zo enthousiast en boeiend, ik kan het bijna voor me zien zoals je daar bezig bent en omdat we nu ook weten hoe je dagindeling ongeveer is.....wel vroeg opstaan. Mooi werk en te begrijpen dat je graag wilt helpen nu je het verhaal van Pharanee kent. Dat valt zeker niet mee voor haar. Liefs en ik kijk weer uit naar je vlg blog. ?

Carla

Geweldig Nicky, dat je hier aan mee werkt in zo' N project. En wat heb je dit schitterend uitgelegd hoe de verzorging van de gibbons gaat. Ja natuurlijk is het hard werken voor je, maar het zal je ook veel voldoening geven dat je je voor zo' n project inzet. Hou je taai en heel veel plezier met je aapjes.
Ik kijk met veel plezier uit naar het vervolg. Liefs Carla?

Rosalin

Hi Nicky, je kan altijd nog schrijfster worden! Mooi hoe je ons meeneemt van het ontstaan naar het heden. We genieten van jouw verhalen en foto’s. Nu laatste week zonder andere vrijwilligers. Zet ‘m op! Was leuk je te spreken. Veel liefs Rosalin

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active